Wydzielanie i rozdzielanie mieszanin minerałów (faz krystalicznych) na podstawie cech magnetycznych i różnicy gęstości w przygotowanych próbkach. Możliwe jest przygotowanie próbek materiałów litych poprzez ich skruszenie, rozdrobnienie i przesianie do uzyskania frakcji o określonej granulacji. W przypadku materiałów sypkich zastosowanie ma tylko przesiewanie do uzyskania frakcji o określonej wielkości (wielkościach) ziarna.
Procedura separowania składników mineralnych polega na uzyskaniu frakcji magnetycznych (niemagnetycznych) poprzez zastosowanie stałego pola magnetycznego o zadanej wartości (magnetyczny separator izodynamiczny), stosownie do zestawu minerałów obecnych w mieszaninie. Frakcje magnetyczne (niemagnetyczne) są następnie rozdzielane przy pomocy cieczy ciężkich (roztwór poliwolframianu litowo-sodowego) na frakcje gęstościowe.
W zależności od potrzeby, interesujące minerały mogą być wyodrębnione poprzez ręczną separację pod binokularem. Dodatkowo Pracownia może przeprowadzić mielenie materiału (masa końcowa 30-100 g) do frakcji poniżej 20 mikronów.
Separacja mineralna w oparciu o różnice cech magnetycznych i gęstościowych pozwala na uzyskanie oligomineralnych lub monomineralnych próbek z materiałów litych i sypkich, przede wszystkim pochodzenia naturalnego. Ze względu na duże możliwości kontrolowania procesu rozdzielania magnetycznego (regulacja wartości natężenia pola magnetycznego, regulacja kątów i tempa przesuwu nadawy w obszarze działania pola magnetycznego) przeprowadzenie rozdzielania magnetycznego minerałów – w niektórych mieszaninach – może być na tyle skuteczne, że kolejny etap (rozdzielanie gęstościowe) nie będzie potrzebny.
Rozdzielanie metodą gęstościową w roztworze poliwolframianu litowo-sodowego pozwala wydzielić minerały ciężkie, często będące nośnikami ważnych technologicznie pierwiastków (cyrkon, hafn, niob, tantal, itr, lantanowce, uran, tor). Dodatkowo, separacja ręczna umożliwia uzyskanie czystego separatu ze względu na pełną kontrolę procesu pod binokularem. Zaletą metody jest zatem jej wysoka selektywność, która jest w szczególności możliwa do uzyskania na próbkach o masie ok. 1 kg (maks. 5 kg).